لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.
گناه آثار ناگواری بر انسان بر جای می‌گذارد. امام ابن قَیّم جوزی برخی از این آثار بد را چنین ذکر کرده است:
1- محروم شدن از علم :
علم شرعی نوری است که خداوند به قلب هر که بخواهد می‌تاباند و گناه باعث خاموش شدن این نور می‌گردد.
هنگامی که امام شافعی برای آموختن علم به نزد امام مالک آمد، مالک که از هوش و استعداد وی خوشش آمده بود او را اینگونه نصیحت کرد:
«من می‌بینیم که خداوند بر قلب تو نوری تابانده است، آن را با گناه خاموش نکن»
گناه دشمن علم و آگاهی و معرفت است، و نیکی و بازداشتن نفس از هوا و هوس، کلید معرفت و شناخت است.
2- محروم شدن از روزی :
امام احمد در مسند خود از ثوبان (رضی‌الله عنه) روایت می‌کند که رسول‌الله (صلی‌الله علیه‌وسلم) فرمود:
«چه بسا که انسان به علت گناه خود از روزی محروم می‌شود». [به روایت ابن ماجه، آلبانی آن را حسن دانسته است]
برادر و خواهر عزیز. چه بسا انجام گناه باعث از دست رفتن موقعیت‌های و موفقیت‌های بسیاری می‌شود بدون آنکه حتی خود ما متوجه شویم و از سوی دیگر بسا انسان‌هایی که موفقیت‌های خود را مدیون خوبی‌هایی هستند که در حق دیگران انجام داده‌اند بدون آنکه خود بدانند.
3- تاثیر گناه در برخورد میان فرد و دیگران :
آثار گناه را حتی می‌شود در برخورد دیگران هم دید. یکی از بزرگان می‌گوید: وقتی گناه می‌کنم آثار آن را در وسیله‌ی سواری‌ام و در برخورد همسرم مشاهده می‌کنم!
4- سخت شدن کارها و بسته شدن درها بر روی انسان :
الله متعال در سوره‌ی طلاق می فرماید:
{ومن یتق الله یجعل له من أمره یسرا} [طلاق: 4]
«و هر كس تقوای الله را پیشه کند [الله] براى او در كارش آسانی قرار می‌دهد».
وقتی تقوا باعث آسان شدن کارها می‌شود در مقابل گناه و عدم تقوای الهی نیز باعث ایجاد مشکلات و سخت شدن کارها و بسته شدن درهای موفقیت بر روی انسان می‌شود.
5- احساس تاریکی در قلب و افسردگی و غم :
شخص گناهکار در قلب خود نوعی تاریکی و ظلمت را حس می‌کند. ابن حس پس از مدتی حتی در اعضا و جوارح و چهره‌ی شخص گناهکار آشکار می‌شود تا جایی که دیگران این تاریکی و افسردگی را نیز مشاهده می‌کنند.
عبدالله بن عباس (رضی‌الله عنه) می‌گوید:
«نیکی باعث روشنی در چهره و نور در قلب و گشایش در رزق و روزی و نیروی در بدن و محبت در قلوب دیگران می شود. و گناه باعث تاریکی چهره و تاریکی قلب و سستی در بدن و کمبود روزی و ایجاد نفرت در قلوب دیگران می‌شود».
یکی از نزدیکترین آثار گناهان افسردگی و هجوم غم‌ها و غصه‌هاست. به همان اندازه که انجام نیکی‌ها باعث ایجاد نوعی سبکبالی و آسایش درونی می‌شود، گناهان در انسان حس تنهایی و تاریکی و غصه و افسردگی را پدید می‌آورند.
تکرار گناهان و عدم ایمان به پاداش نیک الهی در انسان حس پوچی و هیچ‌انگاری بوجود خواهد آورد. در این مرحله انسان تنها به گذراندن این زندگی که از نگاه او چیزی جز زجر و مصیبت و بیهودگی نیست می‌پردازد.
6- محروم شدن از انجام طاعات و عبادات :
اگر گناه عقوبتی جز محروم شدن انسان از عبادت الله نداشت همین برای مجازات شخص گناهکار کافی بود. هر گناه باعث می‌شود انسان توفیق انجام کار نیک را از دست بدهد، کارهای نیکی که برای انسان از تمام دنیا با ارزشتر است.
گناه به مانند غذای مسمومی است که باعث می‌شود شخص به علت خوردن آن برای مدتها از خوردن دیگر غذاها محروم شود.
7- گناه، گناه می‌آورد :
هر گناه باعث می‌شود انسان استعداد انجام گناهان دیگر را پیدا کند. انجام گناه باعث می‌شود زشتی آن از قلب انسان خارج شود و به تدریج به انجام گناهان دیگر بپردازد تا جایی که شخص گناهکار دیگر نخواهد توانست به سادگی از آن دست بکشد.
بسیاری از گناهکاران با بی‌توجهی به گناهان کوچک و سهل‌انگاری در مورد آنان به تدریج رو به‌سوی گناهان بزرگتر گذاشته‌اند. گناه اول گناه دوم را در پی خواهد داشت. تنها قیچی توبه می‌تواند از ادامه‌ی این سلسله جلوگیری کند.
8- گناه باعث ضعیف شدن اراده‌ی خیر می‌شود :
گناهان باعث می‌شوند اراده‌ی انسان برای انجام کار خیر ضعیف شود و در عوض اراده‌ی انجام کارهای بد به تدریج قوی شود.
از خطرناکترین عوارض گناه این است که بر اثر تکرار آن اراده‌ی توبه نیز به تدریج ضعیف می‌شود تا جایی که دیگر انسان حتی فکر توبه را از ذهن خود خارج می‌کند. این از بدترین بیماری‌های قلب است که راه نزدیکی به سوی هلاکت است.
9- بیرون رفتن زشتی گناهان از قلب : تکرار گناهان باعث می‌شود کم‌کم زشتی گناه از قلب شخص گناهکار خارج شود و دیگر از انجام گناه شرم نکند.
در این صورت شخص گناهکار دیگر حتی از انجام گناه بصورت علنی و در برابر چشم مردم هیچ ابایی نخواهد داشت تا جایی که دیگران را نیز بسوی گناهان دعوت خواهد کرد.
آثار اجتماعی؟
اینها برخی از آثار گناه بر روی فرد بود. همانگونه که خواندید در این نوشته در مورد تاثیرات اجتماعی گناه بحث نشده است.
مصلحان اجتماعی معمولا در مورد اصلاح و تغییر پدیده‌های بدی که در جامعه وجود دارد می‌اندیشند. قتل، تجاوز، دزدی، آدم‌ربایی، قاچاق مواد مخدر و… از تخلف‌های بزرگی است که معمولا کم یا زیاد در هر جامعه‌ای وجود دارند.
علاوه بر اینها آفت‌های اجتماعی خطرناک دیگری نیز چون اعتیاد به مواد مخدر، مصرف دخانیات، مصرف مشروبات الکلی و… از معضلات بزرگ بسیاری از جوامع امروزی است.
شاید اشتباهی که بسیاری از مصلحان مرتکب می‌شوند این است که نقش اصلاح فردی را نادیده گرفته و می‌خواهند یک معضل بزرگ اجتماعی را بدون در نظر گرفتن خواستگاه نخست آن یعنی افراد جامعه، حل کنند.
گناهان فردی به تدریج پایه‌های یک جامعه را سست کرده و راه را برای گناهان و مشکلات اجتماعی باز می‌کنند.
برادر و خواهر گرامی
توبه و بازگشت عمومی و همگانی بسوی الله سبحانه و تعالی و آغار کردن اصلاح همه جانبه از خودمان تنها راه بوجود آوردن یک جامعه سالم و صالح و به دست آوردن آرامش دنیا و آخرت است.
هر یک توبه راهی است بسوی رستگاری همه جانبه. هر یک نفر که دست از گناه بکشد جامعه یک قدم بسوی توسعه برمی‌دارد.
از این رو باید از خود آغاز کنیم و منتظر دیگران نمانیم.
1- محروم شدن از علم :
علم شرعی نوری است که خداوند به قلب هر که بخواهد می‌تاباند و گناه باعث خاموش شدن این نور می‌گردد.
هنگامی که امام شافعی برای آموختن علم به نزد امام مالک آمد، مالک که از هوش و استعداد وی خوشش آمده بود او را اینگونه نصیحت کرد:
«من می‌بینیم که خداوند بر قلب تو نوری تابانده است، آن را با گناه خاموش نکن»
گناه دشمن علم و آگاهی و معرفت است، و نیکی و بازداشتن نفس از هوا و هوس، کلید معرفت و شناخت است.
2- محروم شدن از روزی :
امام احمد در مسند خود از ثوبان (رضی‌الله عنه) روایت می‌کند که رسول‌الله (صلی‌الله علیه‌وسلم) فرمود:
«چه بسا که انسان به علت گناه خود از روزی محروم می‌شود». [به روایت ابن ماجه، آلبانی آن را حسن دانسته است]
برادر و خواهر عزیز. چه بسا انجام گناه باعث از دست رفتن موقعیت‌های و موفقیت‌های بسیاری می‌شود بدون آنکه حتی خود ما متوجه شویم و از سوی دیگر بسا انسان‌هایی که موفقیت‌های خود را مدیون خوبی‌هایی هستند که در حق دیگران انجام داده‌اند بدون آنکه خود بدانند.
3- تاثیر گناه در برخورد میان فرد و دیگران :
آثار گناه را حتی می‌شود در برخورد دیگران هم دید. یکی از بزرگان می‌گوید: وقتی گناه می‌کنم آثار آن را در وسیله‌ی سواری‌ام و در برخورد همسرم مشاهده می‌کنم!
4- سخت شدن کارها و بسته شدن درها بر روی انسان :
الله متعال در سوره‌ی طلاق می فرماید:
{ومن یتق الله یجعل له من أمره یسرا} [طلاق: 4]
«و هر كس تقوای الله را پیشه کند [الله] براى او در كارش آسانی قرار می‌دهد».
وقتی تقوا باعث آسان شدن کارها می‌شود در مقابل گناه و عدم تقوای الهی نیز باعث ایجاد مشکلات و سخت شدن کارها و بسته شدن درهای موفقیت بر روی انسان می‌شود.
5- احساس تاریکی در قلب و افسردگی و غم :
شخص گناهکار در قلب خود نوعی تاریکی و ظلمت را حس می‌کند. ابن حس پس از مدتی حتی در اعضا و جوارح و چهره‌ی شخص گناهکار آشکار می‌شود تا جایی که دیگران این تاریکی و افسردگی را نیز مشاهده می‌کنند.
عبدالله بن عباس (رضی‌الله عنه) می‌گوید:
«نیکی باعث روشنی در چهره و نور در قلب و گشایش در رزق و روزی و نیروی در بدن و محبت در قلوب دیگران می شود. و گناه باعث تاریکی چهره و تاریکی قلب و سستی در بدن و کمبود روزی و ایجاد نفرت در قلوب دیگران می‌شود».
یکی از نزدیکترین آثار گناهان افسردگی و هجوم غم‌ها و غصه‌هاست. به همان اندازه که انجام نیکی‌ها باعث ایجاد نوعی سبکبالی و آسایش درونی می‌شود، گناهان در انسان حس تنهایی و تاریکی و غصه و افسردگی را پدید می‌آورند.
تکرار گناهان و عدم ایمان به پاداش نیک الهی در انسان حس پوچی و هیچ‌انگاری بوجود خواهد آورد. در این مرحله انسان تنها به گذراندن این زندگی که از نگاه او چیزی جز زجر و مصیبت و بیهودگی نیست می‌پردازد.
6- محروم شدن از انجام طاعات و عبادات :
اگر گناه عقوبتی جز محروم شدن انسان از عبادت الله نداشت همین برای مجازات شخص گناهکار کافی بود. هر گناه باعث می‌شود انسان توفیق انجام کار نیک را از دست بدهد، کارهای نیکی که برای انسان از تمام دنیا با ارزشتر است.
گناه به مانند غذای مسمومی است که باعث می‌شود شخص به علت خوردن آن برای مدتها از خوردن دیگر غذاها محروم شود.
7- گناه، گناه می‌آورد :
هر گناه باعث می‌شود انسان استعداد انجام گناهان دیگر را پیدا کند. انجام گناه باعث می‌شود زشتی آن از قلب انسان خارج شود و به تدریج به انجام گناهان دیگر بپردازد تا جایی که شخص گناهکار دیگر نخواهد توانست به سادگی از آن دست بکشد.
بسیاری از گناهکاران با بی‌توجهی به گناهان کوچک و سهل‌انگاری در مورد آنان به تدریج رو به‌سوی گناهان بزرگتر گذاشته‌اند. گناه اول گناه دوم را در پی خواهد داشت. تنها قیچی توبه می‌تواند از ادامه‌ی این سلسله جلوگیری کند.
8- گناه باعث ضعیف شدن اراده‌ی خیر می‌شود :
گناهان باعث می‌شوند اراده‌ی انسان برای انجام کار خیر ضعیف شود و در عوض اراده‌ی انجام کارهای بد به تدریج قوی شود.
از خطرناکترین عوارض گناه این است که بر اثر تکرار آن اراده‌ی توبه نیز به تدریج ضعیف می‌شود تا جایی که دیگر انسان حتی فکر توبه را از ذهن خود خارج می‌کند. این از بدترین بیماری‌های قلب است که راه نزدیکی به سوی هلاکت است.
9- بیرون رفتن زشتی گناهان از قلب : تکرار گناهان باعث می‌شود کم‌کم زشتی گناه از قلب شخص گناهکار خارج شود و دیگر از انجام گناه شرم نکند.
در این صورت شخص گناهکار دیگر حتی از انجام گناه بصورت علنی و در برابر چشم مردم هیچ ابایی نخواهد داشت تا جایی که دیگران را نیز بسوی گناهان دعوت خواهد کرد.
آثار اجتماعی؟
اینها برخی از آثار گناه بر روی فرد بود. همانگونه که خواندید در این نوشته در مورد تاثیرات اجتماعی گناه بحث نشده است.
مصلحان اجتماعی معمولا در مورد اصلاح و تغییر پدیده‌های بدی که در جامعه وجود دارد می‌اندیشند. قتل، تجاوز، دزدی، آدم‌ربایی، قاچاق مواد مخدر و… از تخلف‌های بزرگی است که معمولا کم یا زیاد در هر جامعه‌ای وجود دارند.
علاوه بر اینها آفت‌های اجتماعی خطرناک دیگری نیز چون اعتیاد به مواد مخدر، مصرف دخانیات، مصرف مشروبات الکلی و… از معضلات بزرگ بسیاری از جوامع امروزی است.
شاید اشتباهی که بسیاری از مصلحان مرتکب می‌شوند این است که نقش اصلاح فردی را نادیده گرفته و می‌خواهند یک معضل بزرگ اجتماعی را بدون در نظر گرفتن خواستگاه نخست آن یعنی افراد جامعه، حل کنند.
گناهان فردی به تدریج پایه‌های یک جامعه را سست کرده و راه را برای گناهان و مشکلات اجتماعی باز می‌کنند.
برادر و خواهر گرامی
توبه و بازگشت عمومی و همگانی بسوی الله سبحانه و تعالی و آغار کردن اصلاح همه جانبه از خودمان تنها راه بوجود آوردن یک جامعه سالم و صالح و به دست آوردن آرامش دنیا و آخرت است.
هر یک توبه راهی است بسوی رستگاری همه جانبه. هر یک نفر که دست از گناه بکشد جامعه یک قدم بسوی توسعه برمی‌دارد.
از این رو باید از خود آغاز کنیم و منتظر دیگران نمانیم.
ارسال کننده خواهر زری
لینک ثابت
مطالب متفرقه
نظر بدهید
آمار مطالب
کل مطالب : 64
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت: